Σ’ αγαπώ

Κι είναι σαν να πίνω της βροχής τις στάλες. 
Σαν την βροχή είσαι κι εσύ.
Νοτίζεις τα φύλλα της φτελιάς,
Μουσκεύεις το χώμα που πατώ
Και όλα αυτά δε νοιάζονται.
Πέφτεις παντού -και πάνω μου
Που τόσο πολύ σε λαχταρώ
Φτάνει τόσο λίγο από σένα.
Κι όμως εγώ επιμένω
Σαν λουλούδι επιμένω
Ν’ ανοίγω το στώμα μου κατά τον ουρανό.
        James Patrick Kelly