τις μέρες που έκλεισαν την ΕΡΤ
13 Ιούνη 2013 μεσημέρι 3 παρά …
πέρασα μια βόλτα από την ΕΡΤ3… παγωνιά …
κόσμος πολύς … αρκετός …
ημέρα ζεστή… τα πρόσωπα σχεδόν ανέκφραστα…
ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικη αισιοδοξία, ψεύτικη αποφασιστικότητα …
είναι το ψεύτικο για την Άνοιξη; για την αρχή του Καλοκαιριού;
το ξερίζωμα του φασισμού είναι άχριστο
κάθε φορά που ξηλώνεται ένα κομμάτι αλήθειας, ομορφιάς, δικαιοσύνης,
κάθε φορά που μια φωνή, μια σκέψη μια δημιουργία, φιμώνεται
πανίσχυρο αναζωογονητικό λίπασμα ποτίζει το σπέρμα το «μίσους»
(γιατί τι άλλο είναι φασισμός;)
παγωνιά…
έκανα κι άλλη βόλτα…
… μπροστά στην ΕΡΤ3 έχει ένα όμορφο πάρκο…
το πράσινο… τα λουλούδια…
ήταν στην σωστή εποχή … γελούσαν, ερωτοτροπούσαν, χαιρόταν…
δίπλα δίπλα … μα τόσο μακριά… οι άνθρωποι …
οι άνθρωποι και η φύση …
πως χώρισαν τόσο πολύ;
οι άνθρωποι μέσα στο πάρκο λιαζόταν, μιλούσαν, γελούσαν…
όμως η ΕΡΤ3 ήταν λίγο πιο πέρα…
ζεσταίνονταν, μα όχι βαθιά… μιλούσαν, μα όχι βαθιά… γελούσαν, μα όχι βαθιά…
όχι μέχρι την καρδιά… την καρδιά…
ο άνθρωπος ο κυρίαρχος! … ο φουκαράς…
… η φύση είναι άγρια … σκλυρή …
αυτός ξεχώρισε … διανοήθηκε … δημιούργησε! …
γρήγορα δημιούργησε και το «μίσος»
… και ξεχώρισε σαν καταστροφέας…
κι έφτιαξε την «δημοκρατία» για τον δήμο! για όλους!
και την νόθευσε για το «εγώ» για τους λίγους!
μια βόλτα στην ΕΡΤ3
μια βόλτα στην μεταπολεμική ελληνική δημοκρατία
μια βόλτα «αποχαιρετισμός»; ή «αγώνας»;
… δεν ξέρω ίσως έχει τίποτα κι άλλο … μα φοβάμαι χειρότερο…
